Hydrokolonoterapia – fakty i mity

Wprowadzenie

Irygacja jelita grubego, inaczej Hydrokolonoterapia, jest zabiegiem oczyszczania organizmu coraz powszechniej stosowanym na wszystkich kontynentach w placówkach medycznych, sanatoriach a także w nieposiadających atestów medycznych gabinetach SPA czy „gabinetach hydrokolonoterapii”. Od kilku lat zabieg ten wykonywany jest także w Polsce, gdzie ze względu na negatywne stanowisko tzw. establishmentu lekarskiego, zabiegi hydrokolonoterapii oferują głównie nieatestowane gabinety, w tym gabinety odnowy biologicznej i tylko niektóre, placówki medyczne.
Tradycje tego zabiegu sięgają najdawniejszych czasów: odkryto rysunki naskalne przedstawiające wykonywanie zabieg płukania okrężnicy w starożytnych cywilizacjach. Przez tysiąclecia udoskonalano metody jego wykonywania, zarówno w warunkach domowych jak i ambulatoryjnych. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku w sanatoriach stosowane były dość prymitywne metody wykonywania tego zabiegu.

Zamiast tego miała miejsce kampania przeciwko wyolbrzymionym roszczeniom osób niebędących lekarzami, która przyczyniła się do odejścia lekarzy od tej formy terapii bez przeprowadzenia żadnych naukowych badań nad jej skutecznością. Biorąc pod uwagę obecną popularność hydrokolonoterapii, badania takie powinny zostać przeprowadzone.
uzasadnione, o ile jest on wykonywany przez niewykwalifikowany personel, bez zachowania właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny, w placówkach nieprzystosowanych do świadczenia usług medycznych, a tak się niestety bardzo często zdarza. Pojawiło się kilka doniesień o poważnych powikłaniach a nawet zgonach pacjentów, jednak miało to miejsce w takich właśnie placówkach – bez nadzoru wykształconego personelu medycznego.

Głównie z tego powodu niektórzy lekarze wypowiadający się na ten temat w sposób często niezamierzony tworzą sytuację, którą można porównać do wylewania dziecka z kąpielą. We wszystkich tych opisanych przypadkach, jak wykazało postępowanie przed sądem, zaniedbano podstawowe zasady postępowania i dlatego doszło do tak dramatycznych konsekwencji. Nie wolno zapominać, że element ryzyka związany jest z każdą procedurą medyczną. Nawet powszechnie stosowane leki np. przeciwbólowe czy przeciwzapalne, użyte w nadmiarze mogą wywołać negatywne konsekwencje zdrowotne. Dotyczy to jednak wszystkich procedur medycznych. Wszędzie tam, gdzie pracują ludzie może dojść do błędów, czy wręcz karygodnych zaniedbań.

Dlatego rzeczywiście należy piętnować wszystkie przypadki gdzie zabiegi są wykonywane w placówkach, które nie mają statusu zakładów opieki medycznej i nie są poddane reżimowi sanitarnemu właściwemu dla tego typu placówek. Niedopuszczalne jest również, żeby zabiegi te były wykonywane przez personel nieposiadający odpowiedniego przygotowania medycznego i bez nadzoru lekarza.
Jeżeli jednak spełnione są te wymogi, zabieg hydrokolonotetapii jest jak najbardziej bezpieczny. Nie ma żadnych badań naukowych, które dowodziłyby szkodliwości tego zabiegu dla zdrowia.

Zastosowanie jednorazowych rurek i końcówek, zapewnia całkowitą higienę. Warunkiem bezpieczeństwa jest też zaangażowanie fachowego personelu medycznego do wykonywania tego zabiegu.
Jeżeli zabieg przeprowadzany jest przy zastosowaniu nowoczesnej, atestowanej aparatury, we właściwych warunkach, przez fachowy personel medyczny, jest niezwykle skuteczną metodą pozwalającą w sposób higieniczny, całkowicie bezbolesny i pozbawiony doznań zapachowych usunąć nagromadzone w obrębie okrężnicy sole metali ciężkich, grzyby, pleśnie, drożdże, pasożyty, konserwanty, produkty fermentacji i procesów gnilnych, trujące pozostałości przemiany materii – złogi zwane kamieniami kałowymi.
Komentarze na polskich forach internetowych wskazują na bardzo wiele nieporozumień dotyczących hydrokolonoterapii. Zdecydowanie przeważają pozytywne a nawet entuzjastyczne opinie, niemniej prawie na każdym forum spotyka się wpisy osób, podających się najczęściej za związane z branżą medyczną, które ostrzegają przed negatywnymi konsekwencjami tych zabiegów, powołując się na różne, często zupełnie absurdalne argumenty, a nigdy niestety nie powołując się na źródła. Wiele jest też wskazówek i wręcz potencjalnie niebezpiecznych rad od różnych domorosłych „specjalistów”, którzy twierdzą, że mieli już jeden lub kilka zabiegów i wiedzą wszystko na ten temat.

Z uwagi na rosnące zainteresowanie tymi zabiegami, poniżej przedstawiamy listę najczęściej spotykanych nieporozumień, które postaramy się wyjaśnić:

Fakty czy mity?

Hydrokolonoterapia to tylko inna nazwa dla lewatywy
Lewatywa to zabieg płukania końcowego fragmentu okrężnicy, składającego się z odbytnicy i esicy. Za pomocą niewielkiej rurki wprowadza się do odbytu około 0,5 do 1,5 litra płynu. Po kilku lub kilkunastu minutach następuje opróznienie. Zabieg ten stosowany jest najczęściej jako środek na zaparcia. Lewatywa przynosi najczęściej natychmiastową ulgę, jednak problemy zaparć zawsze powracają. Lewatywę wykonuje się też czasami w celach terapeutycznych, czasami stosuje się różne domieszki do wody, takie jak sok z cytryny, wyciąg z uumianku lub napary kawy. Lewatywę można wykonać sobie samemu, często stosowana jest w szpitalach przez pielęgniarki, zwłaszcza w stanach chronicznych czy pooperacyjnych zaparć.
Zwykła lewatywa, którą notabene jeszcze pięćdziesiąt lat temu wykonywało się rutynowo w każdym domu, w każdym szpitalu i sanatorium, pozwala przepłukać tylko 20 do 30 cm dolnego odcinka przewodu pokarmowego a więc odbyt, esicę i w najlepszym razie końcowy fragment okrężnicy zstępującej. Tymczasem hydrokolonoterapia pozwala przepłukać całe jelito grube, którego długość jest zmienna osobniczo i waha się w granicach od 100 do 160 cm. Oczywiście na ogół się to nie uda przy pierwszym zabiegu. Z tego względu zawsze należy wykonać serię 3-4 a czasami nawet i 10 do 12 zabiegów, gdyż w pierwszej kolejności oczyszczane są odcinki położone najbliżej ujścia, a dopiero później te dalej położone, aż do zastawki kątniczo-krętniczej (miejsca połączenia jelita grubego z jelitem cienkim) aż do jelita ślepego oraz wyrostka robaczkowego.

Podczas zabiegu pielęgniarka wykonuje delikatny masaż brzucha, dzięku czemu wyczuwa palpacyjnie stan okrężnicy i położenie złogów, wspomagajęc ich ewakuację. Technika wykonywania zabiegu pozwala na głebokie przepłukanie okrężnicy. Po serii kilku zabiegów woda dociera do najdalszych zakamarków okrężnicy opłukując także okolice zastawki kątniczo rętniczej – miejsce połączenia jelita grubego z jelitem cienkim. Tak wykonane zabiegi pozwalają oczyścić okolice wyrostka robaczkowego, zapewniając między innymi profilaktykę stanu zapalnego tej okolocy. Ciśnienie wody podczas zabiegu jest kontrolowane. Przed i po zabiegu mierzone jest ciśnienie krwi, a po zabiegu podawane są zawsze probiotyki. Zarówno przed zabiegiem, jak i po jego przeprowadzeniu zaleca się lekkostrawną dietę.

Skoro jest to po prostu lewatywa, to dlaczego jest tak bardzo kosztowna
Hydrokolonoterapia znacząco różni się od lewatywy. W przeciwieństwie do lewatywy hydrokolonoterapię wykonuje się zawsze w specjalnie do tego celu przystosowanym gabinecie zabiegowym, wyposażonym w kabinę sanitarną, gdzie pacjent może się przebrać w komfortowych warunkach. Ponadto placówka, w której wykonuje się zabiegi musi spełniać wysokie wymagania nadzoru sanitarnego i medycznego – między innymi w takiej placówce musi znajdować się np. toaleta dla niepełnosprawnych oraz zestaw przeciwwstrząsowy. Zabieg wraz z przygotowaniem do zabiegu trwa około godziny i 15 minut. Przez cały czas trwania zabiegu pacjentowi towarzyszy wykwalifikowana pielęgniarka lub fizjoterapeutka. Do zabiegu wykorzystuje się artykuły jednorazowe, zapewniające komfort zarówno pacjentowi jak i terapeucie. Zabieg preprowadza się przy pomocy kosztownego specjalistycznego urządzenia, które po każdym zabiegu poddawane jest 15 minutowej dezynfekcji. Przed i po zabiegu mierzone jest ciśnienie krwi pacjenta, oraz sporządza się dokumentację medyczną.
Po zabiegu cały gabinet wraz z kabiną sanitarną musi być gruntownie wysprzątany i zdezynfekowany, aby można było przyjąć kolejnego pacjenta. To wszystko wyjaśnia, dlaczego zabieg ten nie może być tani. Wiele usług w zakładach kosmetycznych czy odnowy biologicznej ma znacznie wyższe ceny, mimo, że placówki te nie muszą spełniać tak rygorystycznych wymogów. W wyniku zabiegu.

Hydrokolonoterapia to niegroźny masaż wodny, który można wykonać nawet w gabinecie kosmetycznym
Zabieg hydrokolonoterapii jest poważną ingerencją w organizm człowieka i może wywołąć bardzo poważne negatywne konsekwencje zdrowotne. Powinien być wykonywany wyłącznie na podstawie zalecenia lekarskiego i wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny, w gabinecie zabiegowym, spełniającym wymogi nadzoru sanitarnego i medycznego. Znane są doniesienia o zakażeniach zakończonych zejąciami żmiertelnymi, o perforacji odbytnicy oraz o zaburzeniach elektrolitowych. Większość tych incydentów miała miejsce właśnie w placówkach nie posiadających statusu medycznego, przez personel nie posiadający wykształcenia medycznego, a jedynie podstawowe przeszkolenie.
Najprawdopodobniej z tego powodu wielu lekarzy wypowiadających się na ten temat tworzy sytuację, którą można porównać do wylewania dziecka z kąpielą. We wszystkich tych opisanych przypadkach, jak wykazało postępowanie przed sądem, zaniedbano podstawowe zasady postępowania i dlatego doszło do tak dramatycznych konsekwencji. Nie wolno zapominać, że element ryzyka związany jest z każdą procedurą medyczną. Nawet powszechnie stosowane leki np. przeciwbólowe czy przeciwzapalne, użyte w nadmiarze mogą wywołać negatywne konsekwencje zdrowotne. Dotyczy to jednak wszystkich procedur medycznych. Wszędzie tam, gdzie pracują ludzie może dojść do błędów, czy wręcz karygodnych zaniedbań.

Istnieje cały szereg przeciwwskazań do stosowania tego zabiegu i tylko lekarz jest w stanie właściwie ocenić stopień ryzyka. Z tego względu w niektórych ośrodkach oprócz badania ogólnego i wywiadu lekarskiego, przed wykonaniem zabiegu hydrokolonoterapii stosuje się badanie USG jamy brzusznej.

Osoby oferujące usługi hydrokolonoterapii to szarlatani wyłudzający pieniądze, ponieważ skuteczność hydrokolonoterapii w leczeniu chorób nie została udowodniona naukowo
Osoby, nie posiadające kwalifikacji medycznych, które oferują usługi medyczne, w warunkach niespełniających wymogów przewidzianych dla tego rodzaju usług należy zawsze traktować z odpowiednim dystansem. Wbrew wielu opiniom literatura naukowa dotycząca hydrokolonoterapii jest już całkiem bogata. Chociaż istotnie niewiele jest jeszcze dobrze udokumentowanych badań potwierdzających skuteczność hydrokolonoterapii w leczeniu chorób, które byłyby opublikowane w liczących się periodykach medycznych. Nie znaczy to jednak, że ten zabieg nie jest skuteczny. Szacuje się, że na całym swiecie wykonuje co roku się miliony takich zabiegów. Z doniesień lekarzy oraz z wiarygodnych relacji pacjentów wynika, że zabieg ten przynosi istotne korzyści zarówno w zakresie profilaktyki jak i w zakresie leczenia wielu dolegliwości. Stosowany jest też coraz powszechniej w ramach przygotowania pacjentów do kolonoskopii.
Należy jednak mieć na uwadze, że prowadzenie dobrze opracowanych metodologicznie badań z wykorzystaniem hydrokolonoterapii jest bardzo utrudnione w epoce powszechnej dostępności leków na niemal każdą chorobę. Nie łatwo uzyskać fundusze na takie badania, które z natury rzecz myszą być długotrwałe i kosztowne. Niełatwo też uzyskać zgodę pism medycznych na publikację wyników takich „kontrowersyjnych” badań. Stosowanie farmakoterapii lub zabiegów chirurgicznych jest z punktu widzenia wielu lekarzy znacznie wygodniejsze i bardziej estetyczne. Jednak co roku pojawiają się kolejne doniesienia z różnych ośrodków klinicznych o korzystnych działaniach zabiegu hydrokolonoterapii. Podajemy tu tylko kilka przykładów:

Uważa się, że jelito samo się oczyści i nie ma żadnej potrzeby wspomagania tego procesu
Ten pogląd powtarzany jest wielokrotnie przez przeciwników hydrokolonoterapii. Opierają oni swoją opinię na badaniach z lat dwudziestych i trzydzestych XX wieku. Okazało się, żę przeprowadzone wówczas badania zawierały pewne błędy metodologiczne. Dzisiaj, kiedy żyjemy w środowisku znacznie bardziej skażonym cywinizacją, organizm człowieka nie radzi sobie już tak sprawnie z ewakuacją toksyn z organizmu. Gdyby było inaczej leki przeczyszczające nie byłyby jednymi z najlepiej sprzeadjących się w aptekach. Nie notowano by coraz większej ilości nowotworów jelita i wielu innych chorób przewodu pokarmowego. Nie byłoby potrzeby przeprowadzania tek wielu operacji usuwania wyrostka robadczkowego czy pęcherzyka żółciwego. Nie notowano także by wzrostu występowania chorób skóry, chorób z autoagresji i innych chorób cywilizacyjnych.
Coraz liczniejsze badania dowodzą na przykład, że wdrożenie hydrokolonoterapii w leczeniu nietolerancji pokarmowych daje znacznie lepsze rezultaty, niż sama tylko dieta eliminacyjna:

Hydrokolonoterapia to znakomity środek na odchudzanie. Mechanizm odchudzający hydrokolonoterapii polega na zmniejszeniu obwodu brzucha, i zmniejszeniu wskazań wagi w wyniku wypłukania złogów z jelita.
Kolejny mit dotyczy odchudzającego działania hydrokolonoterapii polega na przekonaniu, że po jednym lub kilku zabiegach możemy odzyskać zgrabną sylwetkę w wyniku trwałego usunięcia mas kałowych zalegających w okrężnicy. Fakty są takie, że często po zabiegu ważymy tyle samo co przed. Wypłokaliśmy bowiem część złogów, jednak w jelicie pozostaje część wody, nie usuniętej w trakcie zabiegu. Ponadto, jeżeli nie podejmiemy innych działań, w ciągu kilku tygodni po zabiegu okrężnica znowu się zapełni. Hydrokolonoterapia jako taka nie może być traktowana jako zabieg odchudzający, a jedynie jako zabieg wspomagający w leczeniu obejmującym inne procedury. Efekt odchudzający uzyskuje się jedynie wówczas, kiedy jednocześnie wdroży się procedury wspomagające oczyszczanie wątroby, zabiegi wspomagające układ krwionoścny i limfatyczny oraz odpowiednią dietę bogatą w warzywa i owoce.
Efekt odchudzający, uzyskiwany w niektórych ośrodkach stosujących hydrokolonoterapię, polega na uszczelnieniu i regeneracji błon śluzowych przewodu pokarmowego, usprawnieniu funkcji wątroby i trzustki oraz układu odpornościowego i układu nerwowego. W rezultacie następuje wyrównanie funkcji układu wydzielania wewnętrznego (endokrynnego) i w konsekwencji poprawa metabolizmu, lepsze odżywienie na poziomie komórkowym, zmniejszenie łaknienia i wzmożona lipoliza.

Wlewa się do jelita ogromne ilości wody, która mogłyby skutkować jego rozerwaniem na skutek wysokiego ciśnienia hydrostatycznego
Podczas zabiegu hydrokolonoterapii nigdy nie wlewa się jednorazowo więcej niż 1,5 do 2,5 litra wody. Pielęgniarka kontroluje ciśnienie wody w jelicie obserwując wskazania manometru na urządzeniu zabiegowym i obserwuje stan pacjenta. Skuteczność zabiegu polega na wielokrotnym, łagodnym wypłukiwaniu, coraz głebszych odcinków jelita, oraz na wspomaganiu ewakuacji złogów poprzez łagodny, profesjonalnie przeprowadzany masaż jelita. Z tego względu zaleca się wykonywanie serii zabiegów, gdyż w lierwszym zabiegu oczyszcza się jedynie końcowy odcinek jelita, a dopiero w kolejnych zabiegach woda dostaje się coraz dalej aż do okolic jelita ślepego i zastawki kątniczo krętniczej łaczącej jelito grube z jelitem cienkim.

Podczas zabiegu woda przenika aż do jelita cienkiego zaburzając wchłanianie pokarmów i powodując niedożywienie
W wyniku serii zabiegów woda dociera w końcu do najdalszych zakątków jelita obmywając okolice jelita ślepego i zastawki kątniczo krętniczej, lączącej jelito grube z jelitem cienkim. Anatomiczna konstrukcja tej zastawki jest taka, że przepuszcza ona treść pokarmową tylko w jednym kierunku, uniemożliwiając cofanie się treści z jelita grubego do jelita cienkiego. Nie istnieje więc jakiekolwiek zagrożenie przedostania się wody z jelita grubego do jelita cienkiego.

Wprowadza się do odbytu dwa cienkie wężyki, których średnica jest zbyt mała, aby można było oczyścić jelito ze złogów
To oczywiście nieprawda. W rzeczywistości do odbytu wprowadza się na głebokość 6 do 8 cm specjalnie skonstruowany, pokryty specjalnym środkiem poślizgowym, rodzaj wziernika – speculum, o średnicy około 22 mm, który posiada jedno doprowadzenie wody, do którego podłącza się rurkę o średnicy około 6-8 mm, oraz jedno odprowadzenie wody, do którego podłącza się elastyczną rurkę o średnicy 22mm. Rozluźnione masy zalegające jelito, pod wpływem wody i delikatnego masażu, ulegają rozdrobnieniu podczas pasażu jelitowego. Czasam dochodzi do zatkania rurki odpływowej jakimś większym kamieniem kałowym. Wówczas zazwyczaj kończy się zabieg, a do pełnego opróżnienia dochodzi w toalecie.

Podczas hydrokolonoterapii wlewa się do jelita wodę z solą lub z mydłem czy napar kawy oraz inne substancje
Doniesienia dotyczace soli, kawy i innych dodatków, dotyczą lewatyw, które stosowało się w różnych ośrodkach stosujących terapię alternatywną. Z uwagi na potwierdzone doniesienia o zaburzeniach wywołanych tego typu lewatywami, nigdy nie należy stosować tego typu dodatków bez nadzoru lekarza.
W nowoczesnej hydrokolonoterapii stosuje się wyłącznie sterylnie czystą wodę, przefiltrowaną i zdezynfekowaną lampą UV. W niektórych wypadkach stosuje się ozonowanie wody. W uzasadnionych medycznie przypadkach, po zakończonym zabiegu można zastosować wlewkę zawierającą mieszankę pożytecznych kultur bakteryjnych.

Poprawa wchłaniania uzyskana w wyniku płukania jelita może spowodować wchłonięcie większej ilości pokarmu, co zwiększy przyrost tkanki tłuszczowej i sprzyjać może nadwzdze
Poprawa wchłaniania, w której hydrokolonoterapia może mieć swój udział, ale nie musi, skutkuje lepszym odżywieniem na poziomie komórkowym, przywróceniem gospodarki hormonalnej i poprawą sekrecji enzymów i neuro przekaźników. W rezultacie do mózgu dopływaają sygnały o zaspokojeniu zapotrzbowania na pokarm i znika uczucie łaknienia. W ten sposób, można zmniejszyć dowóz składników pokarmowych, a co za tym idzie zredukować kaloryczność posiłków. Efekt jest taki, że następuje wzmożona lipoliza i spadek nadmiernej masy ciała a nie jej przyrost.

Zabieg może zaburzyć równowagę mikroflory jelitowej
Nie istnieją żadne doniesienia mówiące o tym, że hydrokolonoterapia wywołuje zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej. Prawda jest taka, że w kilku badaniach dotyczących tego zagadnienia stwierdzono u pacjentów przed wykonaniem zabiegu poważne zaburzenia równowagi mikroflory określane jako dysbioza. Temu zjawisku często towarzyszą rozwinięte infekcje drożdżakowe lub pasoożytnicze, podczas których toksyczne matabolity tych nadmiernie rozwiniętych mikroorganizmów sprzyjają rozwojowi szkodliwych bakterii. Hydrokolonoterapia pozwala usunąć z jelita te toksyczne złogi, stwarzając warunki do odbudowy mikroflory jelitowej. Standardem jest, że po zabiegu podaje się pacjentom doustne probiotyki, zalecając dietę bogatą w substancje prebiotyczne. W wyniku przeprowadzenia serii zabiegów hydrokolonoterapii przywrócono u badanych pacjentów prawidłową równowagę mikrobiologiczną jelita grubego. U pacjentów z usuniętym wyrostkiem robaczkowym należy zastosować wlewkę z bakteriami probiotycznymi lub zwiększyć dawkę probiotyków podawanych doustnie.

Zabieg może wypłukać elektrolity w wyniku nadmiernego nawodnienia
Istotnie istnieje szereg doniesień dotyczących zaburzeń elektrolitowych, jednak doniesienia te nie dotyczą hydrokolonoterapii, podczas której stosuje się tylko czystą wodę. Nie istnieją doniesienia dotyczące zaburzeń elektrolitowych u dorosłych, istnieje jednak możliwość nieznacznego zmniejszenia ilości elektrolitów u dzieci oraz u osób w podeszłym wieku. Zaburzenia elektrolitowe, o których słyszy się czasami, są związane na przykład z wykonywaniem lewatyw z kawy, z naparu z rumianku, czy też wlewów z działającym hipertonicznie fosforanem sodu stosowanych w przygotowaniu do sigmoidoskopii.
Można zatem z całą pewnością stwierdzić, że zabieg hydrokolonoterapii, wykonywany u osób bez przeciwwskazań, nie wywołuje zagrożenia nadmiernego nawodnienia.
Collonic Irrigations: A Review of the Historical Controversy and the Potential for Adverse Effects, Douglas G. Richards, Ph.D., David L. McMillin, M.A.,Eric A. Mein, M.D., and Carl D. Nelson Volume 12, – 4, 2006, pp. 389-393

Hydrokolonoterapia jest panaceum na zaparcia
Lewatywy stosowane są od tysięcy lat w rozwiązywaniu problemów z nawracającymi zaparciami. O ile przynoszą one często szybkie efekty, to problem powraca niezwłocznie po zaprzestaniu ich stosowania.
W ostatnich latach pojawiają się doniesienia o skuteczności stosowania hydrokolonoterapii w leczeniu nawracających zaparć. Wynika z nich, że hydrokolonoterapia może istotnie pomagać w leczeniu tej dolegliwości, jednak zawsze podnosi się, że niezbędne jest równoległe wprowadzenie odpowiednio dopasowanej diety zawierającej właściwe ilości płynów, mikroelementów i witamin.
Uwolnienie jelita grubego z zalegających, stwardniałych resztek pokarmowych przywraca prawidłową perystaltykęjelit, wzmacnia mięśniówkę ściany jelita usprawnia funkcję całego przewodu pokarmowego, w tym zwłaszcza wątroby.
„Hydrokolonoterapia a ostre zaparcia: możliwości i skuteczność”, S. La Manna, S. Orcano, S. Abate, Uniwersytet „Fryderyka II” w Neapolu, Wydział Medycyny i Chirurgii – Zakład Patologii Systemowej (Kierownik: Prof. S. Abate), Fizjopatologia i rehabilitacja przed- i pooperacyjna (Prof. S. Abate)

Hydrokolonoterapia jest panaceum na wszystkie choroby
Wiele ośrodków stosujących hydrokolonoterapię reklamuje ten zabieg jako metodę na rozwiązanie wszystkich problemów zdrowotnych. Oczywiście nie ma jednej metody na wyleczenie wszystkich chorób. Zawsze jednak należy spojrzeć na problem pacjenta kompleksowo i dostrzec różnice pomiędzy medycyną alopatyczną, stosującą podejście głównie objawowe, a medycyną holistyczną, stosującą podejącie przyczynowe. Przy takim podejściu hydrokolonoterapia stosowana wspomagająco w leczeniu wielu chorób przewlekłych, a także niektórych dolegliwości o ostrym charakterze, może być niezmiernie skuteczną i pomocną procedurą.
Oczyszczanie jelita grubego wzmacnia mięśnie okrężnicy i poprawia jej ruchy perystaltyczne. W połączeniu z odpowiednią dietą regeneruje śluzówkę jelita pozwalając zabliźnić się występującym tam mikrouszkodzeniom. Po hydrokolonoterapii wzrasta w jelitach populacja prawidłowej flory bakteryjnej, niezbędnej do zapewnienia właściwego poziomu niektórych witamin i składników mineralnych.
Uwolnienie jelita grubego z zalegających, stwardniałych resztek pokarmowych przywraca prawidłową funkcję przewodu pokarmowego, w tym zwłaszcza wątroby. Przyspiesza przemianą materii, a działając pośrednio na oczyszczenie krwi, wzmacnia tkankę łączną, z której zbudowanych jest większość narządów. W efekcie działa odmładzająco na wszystkie organy, w tym oczywiście także na skórę, która wobec udrożnienia i usprawnienia wątroby oraz oczyszczenia krwi zostaje odciążona z pełnienia funkcji zapasowego organu oczyszczającego krew. Poprawia się cera, znikają wypryski.
W tym sensie hydrokolonoterapia używana w skojarzeniu z odpowiednio dobraną dietą, zastosowana pod nadzorem lekarza, może działając przyczynowo wspomagać organizm w leczeniu wielu chorób o charakterze przewlekłym. Nie istnieją jednak badania naukowe, które potwierdzałyby samodzielne działanie terapeutyczne hydrokolonoterapii w leczeniu jakichkolwiek chorób.

The Journal of Alternative and Complementary Medicine, Collonic Irrigations: A Review of the Historical Controversy and the Potential for Adverse Effects, Douglas G. Richards, Ph.D., David L. McMillin, M.A.,Eric A. Mein, M.D., and Carl D. Nelson Volume 12, – 4, 2006, pp. 389-393
„Zastosowanie Hydrokolonoterapii w leczeniu syndromu jelita drażliwego. Badanie obserwacyjne”. R. Giuberti,
„Rola hydrokolonoterapii w połączeniu z probiotykami w terapeutycznym podejściu do nietolerancji pokarmowych” Mgr S. Pedulla, Specjalista Chirurgii Ogólnej; Mgr R. Strazzanti, Departament Patologii Klinicznej; Mgr G. Sanfilippo, Departament Chirurgii; Katedra Chirurgii Endoskopijnej Uniwersytetu w Katanii
„Hydrokolonoterapia w przygotowaniu do kolonoskopii” Mgr E. De Massi, Specjalista Chirurgii Ogólnej; Specjalista Chorób Układu Pokarmowego, Ordynator Oddziału Gastroenterologicznego Szpitala San Carlo – IDI Rzym; D. Miroglio, Gastroenterolog – Endoskopia – Asti
„Rola Hydrokolonoterapii w przeciwdziałaniu zaparciom” F. Cavallari, G. Dodi
Zakład Nauk Onkologicznych i Chirurgicznych, Klinika Chirurgii 2; (Dir. M. Lise) – Uniwersytet w Padwie Porównanie tradycyjnych terapii, diety eliminującej nietolerowane pokarmy i hudrokolonoterapii w zespole jelita drażliwego, Prof. B. Marino, Departament Chirurgii Szpital w Asti; Mgr G. Miroglio, Gastroenterolog – Endoskopia – Asti