Hydrokolonoterapia – wszystko o hydroterapii jelita grubego

Można wydać majątek na zdrową żywność, zioła, witaminy i suplementy, bez efektu. Niestrawione resztki pokarmu gromadzą się w jelicie grubym dorosłego człowieka, a ich waga może dochodzić nawet 10 kg. Zalegające masy kałowe gniją, fermentują zatruwając toksynami nasz organizm.
Hydrokolonoterapia jest nowoczesną metodą oczyszczania jelita grubego, wywodzącą się od stosowania lewatywy. Nie można jednak porównać ze sobą tych dwóch zabiegów. Zarówno skuteczność terapeutyczno – diagnostyczna, jak i komfort wykonania hygdrokolonoterapii i lewatywy różnią się od siebie krańcowo.
Lewatywa jest zabiegiem niezbyt sympatycznym, krępującym, a jej skuteczność nie jest zbyt wielka. Umożliwia ona przepłukanie jedynie ostatniego odcinka jelita grubego.
Płukanie jelita grubego polega na wprowadzeniu pod ciśnieniem oczyszczonej, filtrowanej i ogrzanej wody do światła jelita. Osiągane maksymalne ciśnienie wody wynosi 100mbr i jest porównywalne z ciśnieniem jakie ma miejsce podczas naturalnego oddawania stolca.

- Śmierć czai się w jelicie

Lekarze wykonujący w prosektoriach sekcje zwłok stwierdzają, iż 60-70% jelit w ciałach poddawanych sekcji, zawiera masy kałowe twarde jak skała, liczące dziesiątki lat. Wszyscy mamy w jelitach przynajmniej 2 kg nieusuniętych złogów, które zatruwają krew i cały organizm. Resztki, które dzień po dniu odkładają się na ściankach jelita, mogą osiągnąć 5-7 cm grubości.
Połowa osób, które uważają się za zdrowe nosi ciągle ze sobą, już od dzieciństwa, kilka kilogramów substancji, które nigdy nie zostały wydalone. Jedno porządne wypróżnienie dziennie nic nie znaczy. Kiedy człowiek cierpi na lekkie schorzenia, takie jak reumatyzm, ból głowy, gorączka, lub też dotykają go ciężkie choroby, takie jak rak, zapalenie stawów lub cukrzyca, nigdy nie wspomina się ani nie bierze pod uwagę stanu jelit. A jednak, co może wydawać się dziwne, zawsze stan zdrowotny organizmu jest uwarunkowany w ten czy w inny sposób przez stan okrężnicy. Ta z kolei może być bezpośrednią lub pośrednią przyczyną wielu dolegliwości.
To toksyczne substancje rozprzestrzenione w naszym organizmie zabijają go, a zatem, jeśli nie będziecie oczyszczać waszej okrężnicy, nigdy nie będziecie cieszyć się dobrym zdrowiem.

- Dr V.E. Irons

Większość chorób rodzi się w jelicie grubym. Miliardy drobnych organizmów, które żyją w nim, jako saprofity w symbiozie z organizmem ludzkim lub zwierzęcym, mogą być dobroczynne lub szkodliwe, w zależności od stanu środowiska jelita.
To właśnie zachwianie stanu równowagi w jelicie powoduje przeobrażenie mikroba, który się w nim znajduje.
Nieodpowiednia (z punktu widzenia fizycznego i psychicznego) higiena pokarmowa i ogólna, prowadzi do zaburzeń funkcji jelita, a co za tym idzie do degradacji organizmu.

- Dr Andre Passebecq

Podczas 20 000 operacji chirurgicznych, które osobiście przeprowadzałem, nigdy nie zetknąłem się z normalnie funkcjonującą okrężnicą.

- dr Hervey Kellogg

Złe funkcjonowanie jelita i stałe samozatruwanie może mieć katastrofalny wpływ na układ nerwowy.

- Dr Henry Picard

Zaparcie wywołuje stan zapalny błony śluzowej jelita i powoduje toksyczny i niszczący rozkład dobroczynnej flory jelitowej. W bardzo wielu przypadkach jest odpowiedzialne za raka okrężnicy oraz za toksemię (samozatrucie), która rujnuje zdrowie człowieka.

- Dr R. Lautie

Moja praca z chorymi na raka pokazała, bez cienia wątpliwości, że okrężnica jest najważniejszym z narządów wydalniczych.
Zaparcie jest największym nieszczęściem dla zdrowia i bardzo często stanowi przyczynę raka. Większość przypadków zaparć jest spowodowana nadmiarem skrobi i niedoborem enzymów trawiących pokarm.
Organizm ludzki został tak skonstruowany, aby usuwać niepotrzebne odpady po każdym przyjętym pokarmie.
Tylko jedno wypróżnienie w ciągu dnia nie wystarczy, aby oczyścić organizm, a okrężnica jest na ogół pełna rozkładającego się pokarmu.

- Dr Ann Wigmore

Wg badań Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) tylko w 10% przypadków działanie lekarskie jest w stanie ulżyć choremu, odpowiednie odżywianie aż w 50%, a pozostałe przypadki są zdeterminowane przez genetykę i wpływ zanieczyszczenia środowiska.

- Dr Danuta Myłek

Wprowadzenie

Okrężnica jest bardzo ciekawym i niezwykle ważnym narządem, którego rola jest przez wielu niedoceniana. Jeśli spróbujemy przyjrzeć się cierpieniom ludzi z zaburzeniami okrężnicy, zrozumiemy, że nie należy lekceważyć znaczenia i funkcji tego organu, który jest bardzo mocno ukrwiony i intensywnie unerwiony. Poza tym w ściankach okrężnicy wytwarzane są znaczne ilości komórek układu odpornościowego. Według tradycji medycyny chińskiej to właśnie w okrężnicy zaczynają się wszystkie choroby, a zdrowa okrężnica jest niezbędnym warunkiem utrzymania zdrowia całego organizmu.

Jak pracuje jelito grube?

Wewnątrz niego żyje wiele pożytecznych szczepów bakterii nie tylko rozkładających resztki pokarmu, lecz  również produkujących enzymy oraz np.  niektóre witaminy, szczególnie bardzo potrzebną człowiekowi witaminę K. Bakterie te rozkładając polisacharydy dostarczają również substancji odżywczych dla komórek nabłonka jelita grubego, czyli wspomagają organ w którym żyją Okrężnica, co udowodniono stosunkowo niedawno jest też kluczowym organem odpowiadającym za odporność immunologiczną organizmu, czyli zdrowa okrężnica to mała podatność na wszelkie zachorowania. To, o czym napisaliśmy, to zaledwie powierzchowny opis fizjologii okrężnicy. Dużo więcej szczegółów można znaleźć w nowych podręcznikach fizjologii człowieka. Nawet jednak z tego pobieżnego przeglądu zadań, jakie spełnia jelito grube wynika, że we własnym interesie warto troszczyć się o nie.

Czy mam zdrową okrężnicę?

Jaki jest patomechanizm dysfunkcji jelita grubego?, czyli: Jak choruje jelito grube?

Czynniki patogenne, których część wymieniliśmy wyżej powodują, że z upływem czasu osłabia się motoryka jelita – resztki pokarmowe zalegają w nim dłużej i ich rozkład przebiega z wydzieleniem substancji toksycznych. Przenikają one przez ścianki jelita do krwioobiegu zatruwając organizm, co odbija się na funkcjonowaniu wielu jego organów.
Zalegająca treść jelitowa sprzyja rozwojowi szczepów bakterii szkodliwych dla człowieka. Zakłócona zostaje równowaga pomiędzy poszczególnymi składnikami flory bakteryjnej, co również powoduje niewłaściwe ukierunkowanie procesów trawiennych i w efekcie – intoksykację ustroju.
Na ściankach jelit z wiekiem odkłada się coraz więcej osadów, zaskorupień, kamieni kałowych, nie strawionych resztek, np. pestek owoców lub nasion. Osady te utrudniają naturalną dyfuzję wody, elektrolitów i substancji odżywczych do krwi, jak też obniżają odprowadzanie toksyn z zewnątrz do wnętrza jelita grubego. W tym miejscu zapewne zaczynamy dostrzegać związek pomiędzy niesprawnością jelita a zwiększonym obciążeniem nerek i wątroby.

Porównajmy jelito zdrowe i chore:

Mięśniówka zdrowego jelita grubego energicznie przemieszcza treść pokarmową i zapewnia sprawne wydzielanie – jelito jest mobilne i „sprężyste” w odróżnieniu od „obwisłego” chorego jelita, w którym osłabiona mięśniówka nie radzi sobie z zalegającą treścią. W efekcie następuje samozatruwanie organizmu powstającymi i nie wydalanymi we właściwym czasie produktami rozkładu, na ściankach jelita osadzają się gnijące pozostałości a w zmienionym środowisku rozwijają się szkodliwe dla człowieka szczepy bakterii.

Przez czystą powierzchnię zdrowej okrężnicy swobodnie przenika woda i inne substancje. Ścianki chorego jelita są zalepione osadami skutecznie ograniczającymi przepływ substancji odżywczych, wody, elektrolitów itd – jelito przestaje spełniać swoje podstawowe funkcje.
Inny jest wreszcie skład flory bakteryjnej: szczepy bakteryjne zdrowego jelita przyśpieszają trawienie, produkują witaminy, enzymy i poprawiają odżywienie komórek samego jelita. W chorym jelicie działają bakteria szkodliwe dla człowieka, zatruwające jego organizm.

Objawy i schorzenia związane z dysfunkcją okrężnicy:

Okrężnica przystosowana jest do przetwarzania od ok. 1,5 do 2,5 litrów płynnego pożywienia jednorazowo. Gdy limit ten jest przekroczony, układ mięśniowy nie jest w stanie utrzymać zbyt dużego ciężaru. Jelito jest rozciągnięte, jego mięśniówka osłabiona i w rezultacie pogarsza się motoryka. Szczególnie dotyczy to jelita poprzecznego, które zaczyna zwisać lub wręcz opadać. Niestrawione resztki pokarmowe pozostają w okrężnicy coraz dłużej, tworzą się uchyłki, powstają zmiany chorobowe śluzówki. U osoby dorosłej z dysfunkcyjnym jelitem może zgromadzić się od kilku do nawet kilkunastu kilogramów mas kałowych. Zaleganie sprzyja procesom gnicia i fermentacji, rozwojowi niekorzystnej flory bakteryjnej, która produkuje przenikające do krwi toksyny, a także infekcji drożdżakowej, która prowadzi do mikroperforacji jelita.
Efektem długotrwałego narażania organizmu na szkodliwe bodźce są zwyrodnienia jelit, stany zapalne, polipy, uchyłki, nowotwory. Taki stan jelita sprzyja z kolei rozwojowi wielu chorób zlokalizowanych w innych miejscach naszego ciała. Toksyny przenikające z jelita do krwioobiegu docierają wraz z krwią do najdalszych zakamarków.
Dysfunkcyjne jelito grube może być do tego stopnia przepełnione zalegającymi resztkami pokarmowymi, że uciska i przemieszcza inne narządy, utrudniając pracę jelit, wątroby, trzustki, jajników, nerek, płuc. Powoduje to z kolei poważne zaburzenia funkcji tych narządów.

Poniżej ilustracja okrężnicy dotkniętej dysfunkcją.

Po co potrzebna byłaby dializa nerek, gdyby prawdą było twierdzenie, że organizm sam się oczyszcza? Czy rzeczywiście należy czekać do momentu aż nerki całkowicie odmówią nam posłuszeństwa?
Należy się też logicznie zastanowić, dlaczego choroba Leśniowskiego Crohna występuje tylko w krajach tzw. zachodniej cywilizacji?
Ostatnio coraz więcej lekarzy, rozczarowanych skutecznością tzw. medycyny akademickiej odwołuje się do dorobku tysiącletnich tradycji medycyny chińskiej. Cała koncepcja medycyny środowiskowej, medycyny holistycznej czy medycyny prewencyjnej polega na tym, aby przede wszystkim nie dopuścić do rozwinięcia się choroby.
Tymczasem wielu lekarzy oczarowanych zdobyczami przemysłu farmaceutycznego każe nam się niczym nie przejmować do czasu, kiedy nasze organy odmówią nam posłuszeństwa.
Fakty są takie, że nasze ciała nie są przystosowane do radzenia sobie z efektami zdobyczy techniki w zakresie technologii produkcji i przetwórstwa żywności. Jeżeli chcemy uniknąć poważnych komplikacji zdrowotnych związanych z tym, czym z konieczności musimy się odżywiać, nie słuchajmy rad zbyt pewnych siebie lekarzy, (których zresztą w zbyt małym stopniu kształci się z profilaktyki zdrowotnej) i odwołajmy się do logicznego myślenia, do naszego własnego zdrowego rozsądku. Zacznijmy wprowadzać procedury wspomagające naturalne siły obronne organizmu. Możemy się także odwołać do starożytnych ojców współczesnej medycyny, takich jak np Hipokrates, czy później Paracelsus.
Każde oczyszczanie organizmu powinno zaczynać się właśnie od oczyszczania wątroby z udziałem płukania okrężnicy, gdyż toksyny powstające w jelicie grubym mogą być źródłem wielu chorób. Drastycznie przyspieszają proces starzenia się organizmu i obniżają jakość życia, a ponadto:

Co to jest irygacja jelita grubego?

Irygacja jelita grubego, inaczej hydrokolonoterapia, jest zabiegiem oczyszczania organizmu coraz powszechniej stosowanym zarówno w Europie, w Stanach Zjednoczonych, w placówkach medycznych, sanatoriach a także w gabinetach SPA. Od kilku lat zabieg ten wykonywany jest także w Polsce. Ze względu na negatywne stanowisko tzw. establishmentu lekarskiego, zabiegi hydrokolonoterapii oferują głównie gabinety odnowy biologicznej czy SPA i tylko niektóre, niezależnie myślące placówki medyczne. Na szczęście takich ośrodków medycznych, które szukają rozwiązań wspomagających konwencjonalną terapię, oraz kładących większy nacisk na profilaktykę jest coraz więcej, także w Polsce.
Tradycje tego zabiegu sięgają najdawniejszych czasów: odkryto rysunki naskalne przedstawiające wykonywanie zabieg płukania okrężnicy w starożytnych cywilizacjach. Przez tysiąclecia udoskonalano metody jego wykonywania, zarówno w warunkach domowych jak i ambulatoryjnych. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku w sanatoriach stosowane były dość prymitywne metody wykonywania tego zabiegu.
Dzisiaj zabieg jest wykonywany w gabinetach zabiegowych wyposażonych w nowoczesny, atestowany sprzęt, który pozwala kontrolować przepływ wody, jej temperaturę i ciśnienie, a także bardzo dokładne filtry wodne i ultrafioletowe lampy dezynfekcyjne. Aparatura ta pozwala często także na zebranie do odpowiedniego pojemnika artefaktów wydostających się z przewodu pokarmowego takich jak pasożyty, drożdżaki, czy kamienie żółciowe.

Jeżeli zabieg przeprowadzany jest przy zastosowaniu nowoczesnej, atestowanej aparatury, we właściwych warunkach, przez fachowy personel medyczny, jest niezwykle skuteczną metodą pozwalającą w sposób higieniczny, całkowicie bezbolesny i pozbawiony doznań zapachowych usunąć nagromadzone w obrębie okrężnicy sole metali ciężkich, grzyby, pleśnie, drożdże, pasożyty, konserwanty, produkty fermentacji i procesów gnilnych, trujące pozostałości przemiany materii – złogi zwane kamieniami kałowymi.

Jak przebiega zabieg?

Prawidłowo przeprowadzony zabieg polega na bardzo delikatnym, wielokrotnym przepłukiwaniu okrężnicy łagodnym strumieniem ciepłej, przefiltrowanej i zdezynfekowanej wody. Odpowiednio przygotowany pacjent układa się na leżance. Zabieg zaczyna się od wprowadzeniu do odbytu niewielkiej, rurki plastikowej, z wyprowadzonymi dwiema końcówkami. Przez jedną końcówkę wprowadza się wodę. Drugą końcówką, za pośrednictwem elastycznej rurki o średnicy ok. 22 mm wyprowadza wypłukaną zawartość jelita do odpływu. Po drodze do odpływu zawartość jelita przepływa przez przezroczysty szklany wizjer, który dzięki podświetleniu pozwala osobie przeprowadzającej zabieg, obserwować treść wypływającą z jelita. Woda o temperaturze zbliżonej do temperatury ciała, pod niezwykle łagodnym ciśnieniem kilkakrotnie podczas zabiegu wprowadzana jest i wyprowadzana ze światła okrężnicy, Podczas kolejnych zabiegów woda dociera do coraz dalszych zakamarków i uchyłków okrężnicy, wypłukując zalegające tam złogi. Po kilku lub kilkunastu zabiegach oczyszczone jest całe jelito, łącznie z odcinkiem tzw. jelita ślepego. Wszelkie akcesoria wykorzystywane do zabiegu są jednorazowe, a aparatura zabiegowa jest dezynfekowana po każdym zabiegu. Ponieważ obieg odpływowy jest szczelny, podczas zabiegu nie wydostają się żadne nieprzyjemne zapachy. Korzystne jest także, że i pacjent, może obserwować wydostające się na zewnątrz złogi.

Czy to jest bezpieczne?

Pojawiają się od czasu do czasu opinie, o ryzyku związanym z tym zabiegiem. Są one o tyle uzasadnione, o ile jest on wykonywany przez niewykwalifikowany personel, bez zachowania właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny, w placówkach nieprzystosowanych do świadczenia usług medycznych, a tak się niestety bardzo często zdarza, W końcówce lat 90 tych pojawiło się kilka doniesień o poważnych powikłaniach a nawet zgonach pacjentów, jednak miało to miejsce w takich właśnie placówkach – bez nadzoru wykształconego personelu medycznego.
Najprawdopodobniej z tego powodu wielu lekarzy wypowiadających się na ten temat tworzy sytuację, którą można porównać do wylewania dziecka z kąpielą. We wszystkich tych opisanych przypadkach, jak wykazało postępowanie przed sądem, zaniedbano podstawowe zasady postępowania i dlatego doszło do tak dramatycznych konsekwencji. Nie wolno zapominać, że element ryzyka związany jest z każdą procedurą medyczną. Nawet powszechnie stosowane leki np. przeciwbólowe czy przeciwzapalne, użyte w nadmiarze mogą wywołać negatywne konsekwencje zdrowotne. Dotyczy to jednak wszystkich procedur medycznych. Wszędzie tam, gdzie pracują ludzie może dojść do błędów, czy wręcz karygodnych zaniedbań.
Dlatego rzeczywiście należy piętnować wszystkie przypadki gdzie zabiegi są wykonywane w placówkach, które nie mają statusu zakładów opieki medycznej i nie są poddane reżimowi sanitarnemu właściwemu dla tego typu placówek. Niedopuszczalne jest również, żeby zabiegi te były wykonywane przez personel nieposiadający odpowiedniego przygotowania medycznego i bez nadzoru lekarza.
Jeżeli jednak spełnione są te wymogi, zabieg hydrokolonotetapii jest jak najbardziej bezpieczny. Nie ma żadnych badań naukowych, które dowodziłyby szkodliwości tego zabiegu dla zdrowia.
Nieprawdziwe są, podnoszone często przez niezorientowanych opinie, że zabieg ten rodzi szczególne ryzyko perforacji jelita.

Na podstawie analizy przypadków należy stwierdzić, że o takim ryzyku, podobnie jak o ryzyku zakażenia można mówić raczej w odniesieniu do zabiegu kolonoskopii (metoda badania dolnego odcinka przewodu pokarmowego polegająca na oglądaniu wnętrza jelita grubego przy użyciu wprowadzonego przez odbyt specjalnego wziernika zakończonego kamerą).
Podobnie podczas zabiegu dializy nerek ryzyko zakażenia jest znacznie większe.
Nie znajdują też potwierdzenia opinie, że zabieg ten zaburza zdrową równowagę mikrobiologiczną jelita grubego. Prowadzone coraz częściej badania dowodzą, że jest dokładnie odwrotnie. Ten zabieg przywraca prawidłową mikroflorę.
Słyszy się też czasami, że zabieg rodzi ryzyko „rozleniwienia” jelita. Z doświadczeń placówek, które wykonują tysiące takich zabiegów wynika, że i w tym wypadku sceptycy się mylą. Jelito ulega rozleniwieniu wtedy, kiedy przepełnione i zniekształcone masami, zgromadzonymi na jego ściankach i we wszelkich zakamarkach, nie może wykonywać prawidłowych ruchów perystaltycznych. Oczyszczenie ze złogów w połączeniu z łagodnym masażem pozwala przywrócić mu jego prawidłową motorykę.
Nie potwierdzono również opinii jakoby zabieg zaburzał równowagę kwasowo zasadową i na tej drodze wpływał na większą skłonność do infekcji. Wręcz przeciwnie, zabieg ten zastosowany na początku choroby infekcyjnej pozwala szybciej ja zwalczyć.

Jaki jest sens wykonywania tych zabiegów?

Tymczasem hydrokolonoterapia pozwala przepłukać całe jelito grube, którego długość jest zmienna osobniczo i waha się w granicach od 100 do 160 cm. Oczywiście na ogół się to nie uda przy pierwszym zabiegu. Z tego względu zawsze należy wykonać serię 3-4 a czasami nawet i 10 do 12 zabiegów, gdyż w pierwszej kolejności oczyszczane są odcinki położone najbliżej ujścia, a dopiero później te dalej położone, aż do zastawki kątniczo-krętniczej (miejsca połączenia jelita grubego z jelitem cienkim) aż do jelita ślepego oraz wyrostka robaczkowego.
Faktem jest, że nie ukazywało się zbyt wiele badań naukowych dotyczących zastosowania hydrokolonoterapii w profilaktyce i leczeniu chorób przewlekłych. Przyczyn jest prawdopodobnie kilka, a niektóre z niech to brak zainteresowania głównych sponsorów wszelkich badań w medycynie – koncernów farmaceutycznych, brak środków budżetowych na takie badania, brak zainteresowania lekarzy- naukowców tematyką płukania jelit.

W połączeniu z odpowiednią dietą regeneruje śluzówkę jelita pozwalając zabliźnić się występującym tam mikrouszkodzeniom. Po hydrokolonoterapii wzrasta w jelitach populacja prawidłowej flory bakteryjnej, niezbędnej do zapewnienia nam właściwego poziomu niektórych witamin i składników mineralnych.
Uwolnienie jelita grubego z zalegających, stwardniałych resztek pokarmowych przywraca prawidłową funkcję przewodu pokarmowego, w tym zwłaszcza wątroby i jest najlepszym, dobroczynnym działaniem na rzecz naszego organizmu. Przyspiesza przemianą materii, a działając pośrednio na oczyszczenie krwi, wzmacnia tkankę łączną, z której zbudowanych jest większość narządów. W efekcie działa odmładzająco na wszystkie organy, w tym oczywiście także na skórę, która wobec udrożnienia i usprawnienia wątroby oraz oczyszczenia krwi zostaje odciążona z pełnienia funkcji zapasowego organu oczyszczającego krew. Poprawia się cera, znikają wypryski.
Doświadczeni specjaliści hydrokolonoterapii w celach profilaktycznych zalecają w po pierwszym gruntownym oczyszczeniu jelita serią kilku do kilkunastu zabiegów wykonywanie okresowego przepłukiwania jelita grubego w krótkich seriach po dwa trzy zabiegi cztery razy do roku.
U pacjentów z problemami zdrowotnymi stosuje się te zabiegi wspomagająco przy leczeniu nadwagi, otyłości, zaburzeń przemiany materii i wielu chorób przewlekłych.

Lista korzyści płynących z dializy jelita grubego jest naprawdę imponująca:

• usuwa złogi kału, toksyny, śluz, pasożyty gromadzące się w jelitach, grzyby, pleśnie i ich zarodniki
• wspomaga odprowadzanie toksycznych produktów przemiany materii, wydzielanych do krwioobiegu w związku szybką lipolizą we wszelkich kuracjach odchudzających
• u osób cierpiących na zaparcia znakomicie pozwala zatrzymać rozwój hemoroidów
• wspomaga odprowadzenie żółci, istotnie odciąża wątrobę, nerki, płuca i serce dzięki usprawnieniu eliminacji toksyn z organizmu
• obniża ciśnienie wewnątrz jamy brzusznej, ułatwiając odpływ krwi żylnej z dolnej części ciała (istotne przy żylakach nóg, cellulicie, hemoroidach)
• zmniejsza objętość okrężnicy i powodowany przez nią ucisk na sąsiednie narządy (jelita, macica, jajniki, prostata), odciąża kręgosłup i stawy
• poprawia wchłanianie witamin i mikroelementów
• poprawia równowagę kwasowo zasadową
• reguluje mikroflorę jelitową
• poprawia odżywienie tkanek, sprzyja wzrostowi masy ciała u osób z niedowagą, masy mięśniowej u sportowców
• stymuluje pracę jelit, zapobiega zaparciom i wzdęciom
• odtruwa organizm, zwiększając odporność i szanse pacjenta w walce z poważnymi chorobami
• usprawnia funkcjonowanie układu nerwowego i układu krążenia
• wyraźnie poprawia samopoczucie
• zapobiega patologii jelita grubego (choroba nowotworowa, owrzodzenie)
• przygotowuje jelito do badania diagnostycznego.

Należy jednak pamiętać, że te korzyści będą tylko okresowe, jeżeli zabiegów oczyszczania jelita nie uzupełnimy dietą dostosowaną do naszego fenotypu.

Jakie są przeciwwskazania do zabiegu dializy jelita grubego?

Zabiegi wykonuje się u osób w przedziale wiekowym od kilku do osiemdziesięciu lat, w zależności od kondycji psychofizycznej pacjenta. Wykaz przeciwwskazań jest dość wyraźnie określony:

Jak się przygotować do zabiegu dializy jelita grubego?

W sytuacjach wątpliwych do zabiegu kieruje lekarz. Jeżeli nie występują przeciwwskazania, każdy może poddać się zabiegowi dializy jelita grubego, nawet bez specjalnego przygotowania. Jednak efekty zabiegów będą lepsze, jeżeli przez 3 do 5 dni przed zabiegiem zastosujemy dietę lekkostrawną i bogatą w błonnik, aby ułatwić proces oczyszczania okrężnicy.
W tym okresie zaleca się unikanie białka zwierzęcego oraz pokarmów, które pozostając na ścianach jelit powodują wzdęcia czy gazy – produkty mączne czy mleczne. Należy jeść jak najwięcej warzyw, zwłaszcza zielonych, wskazane są kasze. Korzystnie wpływa też przyjmowanie preparatów zawierających Babki Lancetowatej, takich jak np. Ispagul, Colon lub podobne. Dzień przed zabiegiem można zastosować łagodny, ziołowy środek przeczyszczający.

Zalecenia po zabiegu

Bezpośrednio po zabiegu należy pić dużo płynów i w ciągu pierwszych sześciu godzin jeść wyłącznie świeże warzywa oraz owoce.
Po zabiegu dializy jelita grubego, zwiększa się w jelitach ilość prawidłowej flory bakteryjnej, jednakże korzystne jest pobudzenie odbudowy mikroflory bakteryjnej jelit przez przyjmowanie probiotyków (np. Lakcid, Trilac, Lacium, Nutriplant, Bactum) przez kilka dni po zabiegu.
W celu odniesienia trwałych korzyści z zabiegu zaleca się dostosowanie diety do indywidualnego fenotypu – tzw. dieta metaboliczna i zwiększenie aktywności fizycznej.

Artykuł opracowany przez specjalistów Centrum Medycznego Vimed w Warszawie www.vimed.pl

Kontakt: biuro@vimed.pl