Hydrokolonoterapia w przygotowaniu do badań endoskpowych jelita grubego. Badania wieloośrodkowe.

Hydrokolonoterapia w przygotowaniu do badań endoskpowych jelita grubego. Badania wieloośrodkowe.

Ercole De Massi (Rzym)
Salvatore Orano (Neapol)
Gianni Miroglio (Asti)

Jest to leczenie łatwe do wykonania, bezbolesne i bezwonne, ciągłą perfuzją wody przez 40-50 minut.
Wprowadzana woda, najpierw zimna później ciepła lub letnia, przywraca sprawność ścian jelita grubego i prowadzi do stopniowej poprawy jego funkcjonowania.
Pacjent kładzie się na leżance na lewym boku po uprzednim opróżnieniu pęcherza moczowego.
Później operator przystępuje do precyzyjnego i uważnego badania odbytniczego, które musi być przeprowadzone przy użyciu dużej ilości lubryfikatu/środka znieczulającego w celu zapewnienia dokładnego, obiektywnego badania kanału odbytniczego.
Później zostaje wprowadzony wziernik, uprzednio połączony z przewodem doprowadzającym wodę.
Wyjmuje się delikatnie mandryn z wziernika i podłącza się rurkę odpływową.
Na tym etapie pacjent może spokojnie położyć się na plecach, ponieważ w ten sposób ułatwia operatorowi wykonanie masażu brzucha.
Pozostawiając otwarty zawór odpływowy maszyny, zaczyna się wprowadzanie wody o temperaturze 37 – 38 stopni przez ok. 10 minut, z prędkością 1/2 litra wody na minutę.
Procedura ta polega, jak już powiedzieliśmy, na ciągłym płukaniu jelita grubego przez 40-50 minut w obwodzie zamkniętym, pozwalając operatorowi na naprzemienne wprowadzanie i odprowadzanie wody; pozwala to z kolei pacjentowi na opróżnienie jelita po jego uprzednim całkowitym napełnieniu, i, powtarzając kilka razy tę procedurę, uzyskanie całkowitego oczyszczenia.
Masaż brzucha musi być wykonany energicznie, w kierunku zgodnym z ruchami perystaltycznymi podczas fazy wprowadzania wody, a następnie w ruchu przeciwnym do ruchów perystaltycznych podczas fazy odprowadzania wody, w celu ułatwienia wprowadzenia wody do bardziej odległych części jelita grubego.
Wśród najbardziej powszechnych wskazań do Hydrokolonoterapii znajdujemy całą grupę dolegliwości, niektóre natury jelitowej, niektóre natury ogólnej.

Do dolegliwości jelitowych możemy zaliczyć:

• dysbioza jelitowa
• zaparcia
• trudny do wyleczenia meteoryzm
• zespół jelita drażliwego i zapalenia jelita grubego
• drożdżyca wywołana przez Candida

Obecność normalnej flory bakteryjnej wewnątrz jelita jest niezbędna dla zachowania równowagi funkcji organizmu. Ponadto, flora bakteryjna przyczynia się do powstrzymania rozwoju zarazków chorobotwórczych. Wynika z tego, że wahania ilościowe i jakościowe flory pozostawiają czynnikom jelitowym wolną drogę do rozwijania się. Prowadzi to do utraty równowagi pomiędzy różnymi gatunkami bakterii, co jest początkiem powstania dysbiozy, stanu jelitowego charakteryzującego się dużą ilością toksyn w obiegu.
Poza przedstawionymi wcześniej wskazaniami, Hydrokolonoterapia jest bardzo użyteczna w przygotowaniu do badań endoskopowych jelita grubego.
Przeprowadzone przez nas wcześniej badania wykazały, że dobre przygotowanie jelita może zostać osiągnięte już jednym zabiegiem Hydrokolonoterapii, połączonym z prawidłową dietą i, w niewielkim stopniu, z przygotowaniem tradycyjnym jelita.

Nie trzeba podkreślać jak ważne dla postawienia prawidłowej diagnozy jest całkowite oczyszczenie jelita.
Stosowane jak dotąd metody przygotowania jelita, które polegały głównie na rozcieńczeniu preparatu na bazie glikolu polietylenowego (PEG) w 4 litrach wody, nie zawsze pozwalały osiągnąć zadowalające rezultaty.
To właśnie ogromna ilość roztworu przyjmowanego doustnie, a przede wszystkim jego smak, nie do końca przyjemny, powodowały niedostateczne przystosowanie się pacjenta.
Niewystarczające przygotowanie jelita powoduje ponadto, iż jest niemal niemożliwym, by operator postawił właściwą diagnozę: albo z powodu niemożności przeprowadzenia badania do końca, albo z powodu niedostrzegania, w odpowiedni sposób, właściwości śluzówki.
Wiemy natomiast jak ważne jest dziś, w profilaktyce onkologicznej, postawienie precyzyjnej i wczesnej diagnozy.
Nie można również pominąć innego, podstawowego problemu, z jakim może spotkać się operator podczas wykonywania badania endoskopowego w nieoczyszczonym jelicie.
Istotnie, niewystarczające przygotowanie jelita zwiększa ryzyko znacznych komplikacji, na jakie narażony jest lekarz endoskopista; endoskop może zostać niepostrzeżenie wprowadzony w uchyłek jelita zakryty resztkami kału, powodując przebicie jelita i poważne konsekwencje szkodzące ogólnemu zdrowiu pacjenta.
Dobre przygotowanie nie musi być jedynie proste i dobrze znoszone przez pacjenta, ale musi również zapewnić lekarzowi endoskopiście całkowite przeprowadzenie badania bez potrzeby wykonania zbyt dużej ilości płukań i ssań.

Zaplanowaliśmy również badania wieloośrodkowe, przeprowadzone przez trzy Ośrodki (Rzym, Neapol, Asti), które mają na celu porównanie Grupy Dieta+PEG(4 litry) z Grupą Dieta+- dawki PEG(2 litry) + Hydrokolonoterapia.
Zaangażowaliśmy 45 pacjentów do Grupy 1 (dieta+PEG) i 45 pacjentów do Grupy 2 (dieta+- dawki PEG+Hydrokolonoterapia przeprowadzona 2 godziny przed kolonoskopią).

W naszym badaniu chcieliśmy porównać dwie grupy pacjentów nie tylko w celu wykazania, który ze sposobów przygotowania jest bardziej odpowiedni dla pacjenta, ale również, który jest bardziej skuteczny z endoskopowego punktu widzenia.

Z porównania wyników z trzech Ośrodków jasno wynika, że Grupa 1 osiąga wartości uznane za pozytywne już w poprzednich badaniach przeprowadzonych w kraju i za granicą. Przygotowanie jest dobre lub bardzo dobre w 80-85% przypadków. Compliance pacjenta jest niewielka i niezbędne jest przerwanie podawania PEG w 10% przypadków. W jelicie znajduje się duża ilość kału stałego, który jednak nie uniemożliwia postawienia diagnozy, w 15% przypadków. Badanie okazuje się nieskuteczne, ponieważ nie przeprowadzone całkowicie (do jelita ślepego) z powodu obecności resztek stałych lub uniemożliwiające postawienie pewnej diagnozy w 10% przypadków. Badanie jest przełożone przez lekarza lub przez pacjenta w 5% przypadków. Jelito ślepe jest prawie zawsze pokryte warstwą materiału kałowego, który należy dokładnie wypłukać i odessać endoskopem.

Grupa 2 uzyskuje wyniki lepsze o wyników poprzedniej pracy De Massi’ego i jego współpracowników. Przygotowanie jest dobre lub bardzo dobre w ponad 98% przypadków. Compliance pacjenta jest wyśmienita i nie ma przerw w przyjmowaniu 2 litrów PEG. Ponadto, nie odnotowano niekompletnych badań ani przełożenia badania przez lekarza lub pacjenta. Obecność kału stałego, który nie uniemożliwia postawienia pewnej diagnozy, występuje u mnie niż 2% przypadków. Jelito ślepe jest zawsze dobrze oczyszczone.

Bardzo ważnym aspektem, który pojawia się przy porównaniu dwóch różnych sposobów przygotowania jelita, jest postępowanie, dzięki któremu woda dociera na wysokość jelita ślepego.
Woda, przy tradycyjnym sposobie, przemieszczając się w przewodzie pokarmowym z jamy ustnej w kierunku odbytu, po dotarciu do jelita ślepego opuszcza je przez zastawkę krętniczo-kątniczą, znajdującą się 3-5 cm pod jelitem ślepym, bez wywołania akcji płukania jelita.
W Hydrokolonoterapii, natomiast, woda przemieszczając się w górę, również dzięki naciskowi wywieranemu przez masaż brzucha, tworzy na poziomie jelita ślepego rodzaj wiru, który umożliwia całkowite przemycie jelita ślepego.
Ponadto, u pacjentów ze stanem podniedrożnościowym okrężnicy, zarówno w jej lewej jak i prawej stronie, hydrokolonoterapia zapewnia pełne oczyszczenie do poziomu miejsca podniedrożności, pozwalając na biopsje niezanieczyszczone materiałem kałowym.

Porównanie dwóch sposobów przygotowania jelita:

Rezultaty naszych badań wieloośrodkowych potwierdzają, że hydrokolonoterapia przeprowadzona przez doświadczony i zaangażowany personel, po podaniu 2 litrów PEG, pozwala na zupełne i optymalne oczyszczenie jelita grubego przy mniejszym dyskomforcie pacjenta i większej akceptacji endoskopisty.

Rzym- Ercole De Massi
Neapol- Salvatore Orcano
Asti- Gianni Miroglio, Tiziana Mo (IP), Simona i Federica Aliffi (IP)